هر انسانی پیش از انکه به دنیا بیاید محکوم به وضعی است که دوری از ان ممکن نیست. مثلاً بی اطلاع و اراده خود به دنیا آمده است٫ ناچار است که با دیگران زیست کند٫ و می داند که می میرد. در حقیقت این جبر و حدود زندگیِ بشر را تعیین می کند. رویکردی که در این شرایط به آن می پردازیم٫ ابداع راه است. هرکس با ابداع راه خود در حقیقت خود را ابداع می کند. انسان را هر روز باید از نو ساخت.