Als jongste in een gezin met zeven broers werd schrijver Bart Moeyaert als een vlieg op de muur, die de dingen van een afstand bekijkt. Die gevoeligheid maakte hem tot man van weinig gesproken, maar veel geschreven woorden.
Het leverde vele prijzen op, maar tegelijk is het een eenzame weg. Een weg van zachtheid en verbinding, in een tijd die daar niet om vraagt.
Bart vertelt in De verwondering over de zoektocht naar bevestiging en over de rouw die hem ‘in zijn gezicht mepte’ na het overlijden van zijn ouders. Maar ook over de terugkeer naar de veilige plek in zichzelf. Met als verrassende geheim: een klein, geaderd kiezelsteentje.