Jan 21 2025 1 mins 1
https://www.elisethart.com/#/dossier-cees/
Het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging zou begin 2025 voor iedereen openbaar worden. Dat oorlogsarchief zit vol met documenten over vermeende foute Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog. Maar na waarschuwingen over de privacy komt het hele archief niet online, maar blijft het beperkt openbaar. Het gesprek hierover is in sommige families het afgelopen jaar al wél geopend. Want: geschiedenis die onbesproken was, wordt nu opgerakeld en zwarte bladzijdes worden onder ogen gezien. Wat deden de ouders, grootouders of overgrootouders in deze tijd? Kortom: wat betekent die collaboratie precies? Verslaggever Rozemarijn Brus volgden ons gezin in deze zoektocht. Met haar opnames hebben Wij (Elise ‘t Hart en Willem ‘t Hart) een compositie gemaakt die deze vragen ruimte geeft. Ze knipten alle bijgeluiden uit de verslaggeving. Bij elk geluid ontvouwde zich een deel van het verhaal. De zwaarte is te horen in het openslaan van de dossiers, het geritsel van de bonnen en het geruis van de handgeschreven brieven. De dissonantie van de piano omschrijft het dissonante verleden, maar wordt mooi ingekleurd met warme harmonie die staat voor waar ze nu zijn.
Mede mogelijk gemaakt door BNN/VARA. Met dank aan het archief, Rozemarijn Brus en Nils Davidse
Het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging zou begin 2025 voor iedereen openbaar worden. Dat oorlogsarchief zit vol met documenten over vermeende foute Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog. Maar na waarschuwingen over de privacy komt het hele archief niet online, maar blijft het beperkt openbaar. Het gesprek hierover is in sommige families het afgelopen jaar al wél geopend. Want: geschiedenis die onbesproken was, wordt nu opgerakeld en zwarte bladzijdes worden onder ogen gezien. Wat deden de ouders, grootouders of overgrootouders in deze tijd? Kortom: wat betekent die collaboratie precies? Verslaggever Rozemarijn Brus volgden ons gezin in deze zoektocht. Met haar opnames hebben Wij (Elise ‘t Hart en Willem ‘t Hart) een compositie gemaakt die deze vragen ruimte geeft. Ze knipten alle bijgeluiden uit de verslaggeving. Bij elk geluid ontvouwde zich een deel van het verhaal. De zwaarte is te horen in het openslaan van de dossiers, het geritsel van de bonnen en het geruis van de handgeschreven brieven. De dissonantie van de piano omschrijft het dissonante verleden, maar wordt mooi ingekleurd met warme harmonie die staat voor waar ze nu zijn.
Mede mogelijk gemaakt door BNN/VARA. Met dank aan het archief, Rozemarijn Brus en Nils Davidse
