درادیوکولا

گفتم بیام امشب دنبالت که بریم یه فری بخوریم بلکه کسالت منزل بشوری از تن. دیگه دیدم تو آقا جون نیستی که فقط بکوبی رو در دیوار رادیو. تو رو نگران سکته کردنت نیستم. تو رو نگران دل کندنتم. نه از من. از زندگی. از هر آشغالی �

ما خب چیزه… یه آدم آهنی داریم تو انباری خونمون. این از خنزر پنزرا خودشو درست کرده. عشقشم یه مارمولکه. در واقع از خاطرات مون و چیز میزای گم شدمون ساخته شده، که این حرف میزنه ما ضبط می‌کنیم. والا ما تو زندگیمون با همم

دایی محمود شب یلدا غزلی از حافظ خواند.

اعتبارم بی‌اعتبار شده...

تکه‌پاره‌های هر چیز از جنس خود آن چیز است. تکه‌پاره‌های تکه‌پاره‌های هر چیز از جنس تکه‌پاره‌های خودِ آن چیز است و تکه‌پاره‌های تکه‌پاره‌های تکه‌پاره‌های هرچیز از جنسِ... چه می‌گویم؟

« ما همه آنجا بودیم. از مرده و زنده، پیر جوان. این خالی‌ترین جای جهان بود که در آن هیچ چیز کم نبود.»

برو که سگ سیاه نخوردت!!!

با سلام به ستاره ی فراموش شده روی زمین. ابط‌الجوزا در حال مرگ است. برای دیدار آخر به آسمان بیایید.

ما که آخر نفهمیدیم چی شد! الان ماست‌مالی کردیم فقط. این اپیزود رو بشنوید شاید فهمیدید چطور شد که همچین هیچ‌کاره‌ایم!!!

تو این اپیزود سعی کردیم توضیح بدیم که چرا اسم رادیومون «درادیوکولا» هستش. پس گوش بدید تا دریابید این موج گمشده را.