Historia żywa

Rok 1918, czyli wolność odzyskana. Generalny gubernator gen. Hans von Beseler potajemnie opuścił Warszawę, a Polska Organizacja Wojskowa, razem z żołnierzami Polskiej Siły Zbrojnej podległej Radzie Regencyjnej, rozbrajała oddziały niemieckie w stolicy. W Królestwie Polskim było około 80 tysięcy żołnierzy niemieckich, na froncie wschodnim około 600 tysięcy. Józef

Wielość partii, sejmokracja, zwana też sejmowładztwem, co krytykował Józef Piłsudski. Zabójstwo, po kilku dniach urzędowania, pierwszego prezydenta odrodzonej Polski Gabriela Narutowicza, wybranego głosami lewicy, centrum i mniejszości narodowych.

Decydująca bitwa wojny polsko-bolszewickiej, zwana "Cudem nad Wisłą", odbyła się na przedpolach Warszawy między 13 a 15 sierpnia 1920 roku. Ale ta wojna rozpoczęła się wcześniej, niemal z odzyskaniem przez Polskę niepodległości.

Gdynię i powstały w niej ponad 100 lat temu port nazywano "bramą na świat". Była powodem dumy mieszkańców odrodzonej po 1918 roku Polski. Pisał o niej Melchior Wańkowicz, zaistniała w filmie "Rapsodia Bałtyku" jako "Zbiorowy wysiłek narodu, cud".

Równa odległość od Związku Sowieckiego i od Niemiec z wykluczeniem sojuszy tak z Berlinem przeciw Moskwie, jak i z Sowietami przeciw Hitlerowi – to polityka zagraniczna oparta na wizji Józefa Piłsudskiego i realizowana przez Józefa Becka, ministra spraw zagranicznych w latach 1932–1939.

- To największa operacja ludobójcza na kontynencie europejskim przed Holokaustem - mówi w Programie 1 Polskiego Radia o "Operacji polskiej" NKWD prof. Andrzej Nowak. Te zbrodnicze działania w latach 1937-1938 były pod względem skali kilkukrotnie większe niż Katyń, a ich inicjatorem był Stalin.

Osamotniona, opuszczona przez sojuszników Polska długo stawiała opór w boju na śmierć i życie przeciwko Niemcom i Sowietom we wrześniu 1939 roku. Bój z przeważającymi siłami wroga nie mógł przynieść wygranej.

Kilka miesięcy po 17 września 1939 roku, po sowieckiej napaści na Polskę, 5 marca 1940 roku Biuro Polityczne Komunistycznej Partii ZSRS na czele z Józefem Stalinem, podjęło decyzję o rozstrzelaniu polskich jeńców przebywających w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz polskich więźniów przetrzymywanych na obszarze przedwojennych wschodnich województw II