قصه‌های شاهنامه

بداروندرود اندرآورد روی | چنان چون بود شاه دیهیم‌جوی

فریدون به خورشیربر برد سر | کمر تنگ بستش به کین پدر

چو کاوه برون شد ز درگاه شاه | بر او انجمن گشت بازارگاه

چنان بد که ضحاک را روز و شب | به نام فریدون گشادی دو لب

برآمد بر این روزگاری دراز | کشید اژدها را به تنگی فراز

چن از روزگارش چهل سال ماند | نگر تا به سربرش یزدان چه راند

چو ضحاک شد بر جهان شهریار | بر او سالیان انجمن شد هزار

چن این کرده شد ساز دیگر گرفت | یکی چاره کرد از شگفتان شگفت

یکی مرد بود اندرآن روزگار | ز دشت سواران نیزه‌گزار

چو گیتی بر آمد بر آن دیوبند | جهان را همه پند او سودمند