Damiaan Denys: Gelukkig en gestoord

Nooit leefden we in zo’n grote welvaart, nooit voelden we ons zo ontredderd. Damiaan Denys onderzoekt waarom we leven met angst, hoe nodeloos ingewikkeld we doen over geluk, waarom we tevergeefs reiken naar autonomie. (Elk jaar vraagt De Standaard een denker/schrijver om een kerstessay te schrijven. Dit jaar deed filosoof en psychiater Damiaan Denys dat voor ons. Hij schreef niet

In dit vijfde en laatste deel eindigen we bij de jonge deejay Avicci. Hij is onze metafoor omdat hij perfect voldoet aan het Westerse ideaal van de succesvolle, autonome, individuele persoon; volkomen authentiek, grenzeloos vrij, volledig onafhankelijk, buitengewoon vermogend, maar ook eenzaam, angstig, depressief en verslaafd, uiteindelijk uitmondend in suïcide. Over het kerstess

In het vierde deel staat Denys wat langer stil bij de toenemende individualisering. We willen een autonoom individu zijn: authentiek, vrij en onafhankelijk. Daartoe hebben we een samenleving gecreëerd met bijzondere aandacht voor het individu. Maar brengt dit ons echt waar we willen komen? Over het kerstessay: Elk jaar denken schrijvers op vraag van De Standaard na over hun wereld

In dit derde deel gaan we naar Bilbao waar enkele jaren geleden tien vrouwen plechtig aankondigden dat ze met zichzelf zouden trouwen. Als toppunt van individualisme. Het brengt ons bij een inzicht: het individu is de hoeksteen van de maatschappij geworden. Economie, onderwijs, sociaal verkeer, en consumptie zijn niet langer gericht op allen maar op één. Over het kerstessay: elk

In het twee deel gaat het over de zin van het leven. Neen, sorry, het antwoord komt niet. Maar we weten wel waar we naar streven in ons leven. Gelukkig zijn. Toch wordt over het geluk vaak nodeloos ingewikkeld gedaan. Over het kerstessay: elk jaar denken schrijvers op vraag van De Standaard na over hun wereld. Het resultaat is een kerstessay in 5 delen. Dit jaar schreef filosoof en