رواق / Ravaq

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۴۳

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنيد

از يار آشنا (خبر، نفس) سخن آشنا شنيد

ای شاه حسن (سایه ز درویش برمگیر) چشم به حال گدا فکن

کاين گوش بس حکايت شاه و گدا شنيد

خوش می‌کنم به باده‌ی مشکين مشام جان

کز دلق‌پوش صومعه بوی ريا شنيد

سر خدا که عارف سالک به کس نگفت

در حيرتم که باده‌فروش از کجا شنيد

يا رب کجاست محرم رازی که يک زمان

دل شرح آن دهد که چه (دید) گفت و چه‌ها شنيد

اينش سزا نبود دل حق‌گزار من

کز غمگسار خود سخن ناسزا شنيد

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد

از گلشن زمانه که بوی وفا شنيد

ساقی بيا که عشق ندا می‌کند بلند

کان کس که گفت قصه‌ی ما هم ز ما شنيد

ما باده زير خرقه نه امروز (می‌کشیم) می‌خوريم

صد بار پير ميکده اين ماجرا شنيد

ما می به بانگ چنگ نه امروز (می‌خوریم) می‌کشيم

بس دور شد که گنبد چرخ اين صدا شنيد

پند حکيم عین صواب است و محض خير

فرخنده (بخت آن) (آن کسی) که به سمع رضا شنيد

حافظ وظيفه‌ی تو دعا گفتن است و بس

دربند آن مباش که نشنيد يا شنيد