روایت های کتاب گویا/ داستان (به یاد حسین محمدیانی)

نویسنده: ژان شاردن

راوی: منصور ضابطیان

شاردن، جهان‌گردِ فرانسوی، در سفر دور و درازش به ایران، با نگاهی دقیق و موشکافانه به فرهنگ و طبیعت منحصربه‌فرد ایران می‌نگرد. از دید او، فرهنگ و آداب و رسوم مردم ایران درخورِ توجه و تحقیق بسیار است.

«ژان شاردن» در سال ۱۶۴۳ میلادی در شهر پاریس متولد شد. پدر وی جواهرساز بود؛ بنابراین از کودکی با جواهرسازی و سنگ‌های قیمتی آشنایی داشت.

از آنجا‌که مذهب خانواده‌ی شاردن «پروتستان هوگنو» بود، آنها با کلیسای کاتولیک و مقامات رسمی فرانسه مشکل داشتند؛ از همین روی ژانِ جوان در ۲۲ سالگی از کشور خارج شد.

در این سفر که حدود شش سال طول کشید، ایران مقصد جذابی برای شاردن بود؛ چنانکه در سال ۱۶۷۱ میلادی دوباره به ایران سفر کرد.

در سفر دوم، شاردن را خانم بازرگانی به نام «لسکو» همراهی کرد و آنها نهایتاً در تابستان ۱۶۷۳ میلادی به اصفهان رسیدند و تا سال ۱۶۷۷ میلادی در این شهر اقامت گزیدند. او، پس از این دوره، به فرانسه بازگشت و سفرنامه‌ی بزرگ خود را نگاشت.

سفرنامه‌ی شاردن در ۱۰ جلد( که پنج جلد آن مختصّ ایران است)، یکی از این منابع مشهور و جالب توجه است. شاردن از نخستین افرادی بود که اروپاییان را با فردوسی و شاهنامه و بسیاری از بزرگان ادب فارسی آشنا کرد.